Didy Knol: ‘Lieve mama, we zijn er trots op je hier te zien’

Dag mam.

Daar staan we dan, oog in oog met jou, Hilly Klont, dochter van een grossier in zoetwaren. Jij op een leeftijd waarop wij je niet gekend hebben. Je was 19 jaar. Je bent in je verpleegstersuniform, zo weggerend uit het ziekenhuis. Uitzinnig van vreugde omdat de oorlog was afgelopen.

De oorlog, daar werd niet zo veel over gesproken. We herinneren ons één verhaal dat je vertelde. Dat je een keer na spertijd op straat bent opgepakt en naar het Scholtenshuis aan de Grote Markt werd gebracht. Je had een klein oranje lintje aan de binnenkant van je kraag zitten, dat je maar snel hebt doorgeslikt zodat de Duitsers het niet zouden vinden. Je vader kwam op hoge benen naar het Scholtenshuis en heeft zoveel stampij gemaakt dat ze je weer lieten gaan.

Je werkte in het Diaconessenziekenhuis. Werk dat je met veel liefde deed. Je hebt zelfs nog overwogen om diacones te worden. Maar je kwam Durandus Knol, onze vader, tegen en je koos toch voor het huwelijk en het gezin.

Een groot deel van je huwelijksjaren was je een werkende vrouw door jouw leidinggevende rol in de koekwinkel aan het Zuiderdiep en de zorg voor winkelmeisjes, dienstmeisjes en het inwonend personeel. En je was een steun en toeverlaat van vader op zakelijk gebied.

Je kreeg twee dochters en vijf zonen. Eén zoon overleed tot groot verdriet al na vijf dagen. Voor ons was je een lieve, opgewekte, zorgzame en meelevende moeder. Je zat klaar met de thee als wij uit school kwamen, thee met een koekje.

Als één van ons ziek was, verwende je dat kind tot jaloezie van de anderen.

Je ging mee met de zwemles, een vertrouwd gevoel, want de zwemles was soms best spannend.

Je liet ons op de vrijdagmiddag meehelpen om gehaktballen voor de hele week te draaien.

Als wij een kinderfeestje hadden, pakte jij het cadeautje zorgvuldig en creatief in.

Iedereen in de klas was jaloers op het cadeautje dat jij op het tafeltje legde na een ouderavond.

Het huis was altijd spic en span; je hield van reinheid en netheid.

Ook wij liepen er altijd goed gekleed bij, we hadden zondagse kleren en doordeweekse kleren.

Je was er voor ons. Je voelde aan wanneer wij wat steun konden gebruiken. Je gaf ieder van ons de ruimte om zichzelf te ontwikkelen, maar je hield wel in de gaten of het goed ging.

Veel mensen vertrouwden graag hun zorgen en problemen aan jou toe.

Je zorgde voor gezelligheid in huis met leuke woonaccessoires. En elke week verse bloemen in de vaas. Je hield van bloemen.

Ook genoot je van de feestdagen. Alles werd gezellig aangekleed met lekker eten. Sinterklaas was ook altijd een groot feest met mooie cadeautjes.

Je hield van zingen en je zat op het Oratoriumkoor Bekker. De uitvoering van de Mattheüs Passion in de Harmonie was wel het hoogtepunt.

Je was ook gek op Schiermonnikoog, waar we een huisje hadden. De inrichting en al het binnenverfwerk heb jij allemaal zelf gedaan tijdens onze vakanties. En je had al gauw goed contact met allerlei eilandbewoners, onder anderen met de bloemenverkoper.

Ook naar anderen toe was je sociaal , hulpvaardig en betrokken.

Kinderen uit de Jonkerstraat kwamen altijd bij jou om hun rapport te laten zien en dan kregen ze een gevulde koek.

Je was een soort maatschappelijk werkster. Veel mensen vertrouwden graag hun zorgen en problemen aan jou toe. Men voelde aan dat ze het bij jou kwijt konden. Je hielp met een oplossing zoeken of door alleen maar aandacht te geven. Je kwam op voor de zwakkeren en je cijferde jezelf vaak weg.

Veel te jong, op 47-jarige leeftijd, heb je afscheid van ons moeten nemen en wij van jou.

Lieve mama, we zijn er trots op je hier te zien. We zullen zeker nog eens langskomen.

Tot gauw.